Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

Ένα brunch και δυο σκέψεις

Καθώς η χρονιά τελειώνει και αναπόφευκτα αναλογιζόμαστε τι κάναμε κατά τη διάρκειά της, το πρώτο που μου έρχεται στο νου είναι η συνειδητοποίηση του μεγέθους της αλλαγής που έφερε στη ζωή μου η απόφαση να κυνηγήσω το όνειρό μου, να κάνω τη διασκέδασή μου επάγγελμα και να φτιάξω το blog μου για να μοιράζομαι εκεί τις δημιουργίες μαζί τις σκέψεις μου.



Η απόφαση να προσπαθήσω να κάνω επαγγελματικά αυτό που ως τότε γινόταν μόνο για προσωπική χρήση και ευχαρίστηση, και για ένα στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον απαίτησε να κάνω μια υπέρβαση, να ξεπεράσω τους φόβους μου και να αποκτήσω μια νέα ταυτότητα.  Από τη στιγμή που το αποφάσισα δεν ήμουν πια η Mary αλλά η "a room full of cards" και αυτό ήταν απελευθερωτικό.  Ο φόβος της έκθεσης, της κριτικής και της αποτυχίας δεν θα τη σταματούσε από αυτό που ήθελε να κάνει γιατί ήξερε ότι κάθε φορά προσπαθούσε να κάνει ότι καλύτερο μπορούσε και αυτό σε κάποιους σε άρεσε και σε κάποιους όχι. Στην τελική όμως μπορεί να αποτύχει μόνο όποιος έχει προσπαθήσει.
Η μεγαλύτερη ώθηση και η διαρκής κινητήριος δύναμή μου είναι τα παιδιά μου, καθώς όλη η προσπάθεια που κάνω είναι για δουν κάποτε, που θα καταλαβαίνουν περισσότερα, ότι πρέπει να κυνηγήσουμε το όνειρό μας, ο φόβος της αποτυχίας θα υπάρχει πάντα αλλά δεν θα πρέπει να μας κρατάει πίσω, και ενώ είναι πιο εύκολο να πούμε δεν προσπαθώ, η αίσθηση ικανοποίησης που αφήνει η προσπάθεια που πετυχαίνει δεν συγκρίνεται με τίποτα!
Δεν θέλω να πω ότι όλα γίνονται εύκολα καθώς τίποτα δεν μας χαρίζεται, απαιτείται δουλειά και θυσίες σε διάφορα επίπεδα.
Για να κάνω όλα αυτά που ήθελα έπρεπε αρχικά να βρω χρόνο, αυτό είναι πραγματικά δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο (για όσους τους εμποδίζει να ξεκινήσουν το λέω αυτό). Όταν είσαι συνέχεια στο σπίτι όπου πάντα κάτι θα πρέπει να γίνει και κάποιος θα σε χρειάζεται είναι μια πρόκληση να βρεις χρόνο να δουλέψεις με ησυχία.  Τα βραδάκια, τις μικρές ώρες όπου όλοι οι άλλοι έχουν πάει για ύπνο και επικρατεί απόλυτη ησυχία εντός και εκτός σπιτιού είναι τέλεια για αυτό, ειδικά αν όπως εγώ έχω χώρο εργασίας μακρυά από τα υπνοδωμάτια, προϋποθέτει μόνο έναν δυνατό καφέ αργά το απόγευμα και μια εμφανή έλλειψη ύπνου την επομένη το πρωί αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα! Βέβαια τώρα που και η μικρή ξεκίνησε παιδικό είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα καθώς προσπαθώ πάντα να έχω διαθέσιμο χρόνο και το πρωί, που όσο να είναι υπάρχει μεγαλύτερη διαύγεια. Σε κάποιες περιπτώσεις βοηθάει και ο σύζυγος που απασχολεί τα παιδιά όσο εγώ παλεύω με χαρτάκια και κόλλες.
Ο σύζυγος βέβαια που σε όλη αυτή την προσπάθεια αποτελεί το στήριγμά μου με πολλούς τρόπους και ανέχεται διάφορες τρελές καταστάσεις και σίγουρα δεν θα είχα τολμήσει τίποτα αν δεν ήταν στο πλάι μου.  Ανέχεται τα βράδια που περνάω δουλεύοντας αντί να τα περνάμε μαζί, τα χρήματα που έχω ξοδέψει / επενδύσει για να αποκτήσω κάποια απαραίτητα, και ένα δωμάτιο που σε λίγο κανείς δεν θα μπορεί να έχει πρόσβαση καθώς τα πράγματα μου το έχουν καταλάβει και αυτό τον τρελαίνει!
Στο θεμελιώδες δε ερώτημα που μου θέτει συχνά αν θα καταφέρω να βγάζω το μεροκάματο και όλος ο κόπος μου θα έχει ανταπόδοση του απαντάω ότι σε κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα ελπίζω ότι θα το καταφέρω και αυτό.  Προσπαθώ να έχω ρεαλιστικούς στόχους, θέλω να τα καταφέρω αλλά γνωρίζω ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη και μόνο με σκληρή δουλειά θα φανούν τα αποτελέσματα που προσδοκώ.
Λίγο καιρό πριν παραβρέθηκα σε ένα brunch με μια πολύ ωραία παρέα, τους περισσότερους εκ των οποίων δεν τους ήξερα προσωπικά αλλά μόνο μέσα από τη δουλειά τους ενώ άλλους τους γνώρισα τότε για πρώτη φορά. Άνθρωποι που ο καθένας βρίσκεται σε μια διαφορετική φάση της ζωής του αλλά με ένα κοινό χαρακτηριστικό, το πάθος για αυτό που κάνουν.  Για κάποιους από εμάς ήταν η ίδια η πορεία της ζωής που μας έδωσε τον χρόνο και την τόλμη να κάνουμε αυτό που αγαπάμε ενώ για μερικούς έγινε σε μια ηλικία που παλαιότερα και υπό άλλες συνθήκες δεν θα υπήρχε καν η σκέψη να κυνηγήσεις το όνειρό σου και να κάνεις μια νέα αρχή.  Ένιωσα ότι δεν ήμουν μόνη σε αυτή την προσπάθεια αλλά μέλος μιας ομάδας που προβληματίζεται για τα ίδια ζητήματα και έχει τις ίδιες αγωνίες.
Αυτή η χρονιά ήταν για μένα μοναδική, ανακάλυψα για μένα πράγματα και δυνάμεις που δεν ήξερα ότι είχα και θέλω να πιστεύω ότι θα είναι η αρχή για κάτι ξεχωριστό!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου