Ποτέ δεν σκέφτηκα να δώσω ένα δώρο (γενεθλίων, γάμου, βάφτισης κλπ) χωρίς κάρτα. Όχι μόνο για να υπάρχει ένα αναμνηστικό για τον παραλήπτη με τις ευχές μου αλλά κυρίως για να γνωρίζει από ποιον είναι το δώρο!
Αφορμή για να μοιραστώ τις σκέψεις μου σε αυτό το θέμα ήταν ένα πάρτυ γενεθλίων που ήμασταν καλεσμένες με τις κόρες πριν μερικές ημέρες και η μαμά της εορτάζουσας υποδεχόταν τις καλεσμένες με ένα μαρκαδόρο στο χέρι για να σημειώνει στις σακούλες των δώρων ποιος το έδωσε. Αρχικά απόρησα πως δεν είχα σκεφτεί να το κάνω ποτέ και εγώ και μετά αναρωτήθηκα πώς αποφασίζεις να δώσεις ένα δώρο χωρίς να γράψεις δύο λόγια και κυρίως ποιος είσαι! Εκτός κι αν είσαι ο μοναδικός καλεσμένος (λίγο απίθανο βέβαια) ο εορτάζων θα λάβει πλήθος δώρων. Ειδικά σε γάμους και βαφτίσεις αυτό μπορεί να είναι μεγάλο πρόβλημα.
Θα μιλήσω για την προσωπική μου εμπειρία μετά από ένα γάμο και δύο βαφτίσεις. Στο γάμο τα πράγματα ήταν σαφώς ευκολότερα καθώς υπήρχαν λίστες γάμου οπότε υποχρεωτικά καταγράφονταν ποιος δώρισε τι. Τα δώρα που λάβαμε εκτός λίστας ήταν περιορισμένα αλλά και πάλι τα περισσότερα χωρίς κάρτα! Ειδικά αυτά που δόθηκαν στους γονείς μας σε ομαδικές επισκέψεις και μετά έπρεπε να θυμηθούν και να σημειώσουν ποιο ήταν του καθενός (για κάποια από αυτό δεν είμαστε και απολύτως σίγουροι ακόμα!).
Στις βαφτίσεις όμως η κατάσταση έβγαινε εκτός ελέγχου. Το σύνολο σχεδόν το καλεσμένων φέρνει το δώρο του (και τον ευχαριστούμε για αυτό) στην εκκλησία για να το δώσουν όταν θα χαιρετίσουν πριν ή μετά την τελετή. Τη στιγμή που ανησυχείς αν όλα είναι εντάξει, αν το μωρό είναι ήσυχο, κλαμένο, κουρασμένο και ο φωτογράφος σε πάει εδώ και εκεί για τις φωτογραφίες βρίσκεσαι με μια σακούλα στο χέρι που δέκα δευτερόλεπτα μετά είναι αδύνατο να θυμηθείς ποιος σου την έδωσε.
Πηγαίνεις λοιπόν στο σπίτι με τις 20-30-40 σακούλες που έχεις μαζέψει. Σε πολλές δεν υπάρχει κάρτα, για κάποιες χαρακτηριστικές θα μπορέσεις να θυμηθείς ποιον την έδωσε αλλά όλες οι άλλες? Μπορεί να ακούγεται απίστευτο αλλά από τη βάφτιση της μικρότερης κόρης μου έχω τέσσερα δώρα που δεν γνωρίζω ποιος μας τα έφερε...
Απευθύνομαι σε εσένα που με αγάπη αφιέρωσες χρόνο και χρήμα για να πάρεις αυτό το δώρο και δεν θα ξέρουν ότι είναι δικό σου, δεν είναι κρίμα? Μια κάρτα με τις ευχές σου θα μείνει για πάντα και θα σε θυμούνται όποτε τη διαβάζουν. Δεν χρειάζεται να είναι κάποια ακριβή-μοναδική-φανταχτερή και μια απλή θα κάνει τη δουλειά της. Το αξίζει και ο παραλήπτης, δε νομίζεις?
Καμιά φορά ανοίγω το κουτί που έχω φυλαγμένες τις κάρτες από το γάμο μου και τις διαβάζω, τα συναισθήματα εκείνης της ημέρας ζωντανεύουν ξανά γιατί κάποιος αφιέρωσε λίγο παραπάνω χρόνο για μένα!
To buy or not to buy μια ευχητήρια κάρτα λοιπόν?
Αφορμή για να μοιραστώ τις σκέψεις μου σε αυτό το θέμα ήταν ένα πάρτυ γενεθλίων που ήμασταν καλεσμένες με τις κόρες πριν μερικές ημέρες και η μαμά της εορτάζουσας υποδεχόταν τις καλεσμένες με ένα μαρκαδόρο στο χέρι για να σημειώνει στις σακούλες των δώρων ποιος το έδωσε. Αρχικά απόρησα πως δεν είχα σκεφτεί να το κάνω ποτέ και εγώ και μετά αναρωτήθηκα πώς αποφασίζεις να δώσεις ένα δώρο χωρίς να γράψεις δύο λόγια και κυρίως ποιος είσαι! Εκτός κι αν είσαι ο μοναδικός καλεσμένος (λίγο απίθανο βέβαια) ο εορτάζων θα λάβει πλήθος δώρων. Ειδικά σε γάμους και βαφτίσεις αυτό μπορεί να είναι μεγάλο πρόβλημα.
Θα μιλήσω για την προσωπική μου εμπειρία μετά από ένα γάμο και δύο βαφτίσεις. Στο γάμο τα πράγματα ήταν σαφώς ευκολότερα καθώς υπήρχαν λίστες γάμου οπότε υποχρεωτικά καταγράφονταν ποιος δώρισε τι. Τα δώρα που λάβαμε εκτός λίστας ήταν περιορισμένα αλλά και πάλι τα περισσότερα χωρίς κάρτα! Ειδικά αυτά που δόθηκαν στους γονείς μας σε ομαδικές επισκέψεις και μετά έπρεπε να θυμηθούν και να σημειώσουν ποιο ήταν του καθενός (για κάποια από αυτό δεν είμαστε και απολύτως σίγουροι ακόμα!).
Στις βαφτίσεις όμως η κατάσταση έβγαινε εκτός ελέγχου. Το σύνολο σχεδόν το καλεσμένων φέρνει το δώρο του (και τον ευχαριστούμε για αυτό) στην εκκλησία για να το δώσουν όταν θα χαιρετίσουν πριν ή μετά την τελετή. Τη στιγμή που ανησυχείς αν όλα είναι εντάξει, αν το μωρό είναι ήσυχο, κλαμένο, κουρασμένο και ο φωτογράφος σε πάει εδώ και εκεί για τις φωτογραφίες βρίσκεσαι με μια σακούλα στο χέρι που δέκα δευτερόλεπτα μετά είναι αδύνατο να θυμηθείς ποιος σου την έδωσε.
Πηγαίνεις λοιπόν στο σπίτι με τις 20-30-40 σακούλες που έχεις μαζέψει. Σε πολλές δεν υπάρχει κάρτα, για κάποιες χαρακτηριστικές θα μπορέσεις να θυμηθείς ποιον την έδωσε αλλά όλες οι άλλες? Μπορεί να ακούγεται απίστευτο αλλά από τη βάφτιση της μικρότερης κόρης μου έχω τέσσερα δώρα που δεν γνωρίζω ποιος μας τα έφερε...
Απευθύνομαι σε εσένα που με αγάπη αφιέρωσες χρόνο και χρήμα για να πάρεις αυτό το δώρο και δεν θα ξέρουν ότι είναι δικό σου, δεν είναι κρίμα? Μια κάρτα με τις ευχές σου θα μείνει για πάντα και θα σε θυμούνται όποτε τη διαβάζουν. Δεν χρειάζεται να είναι κάποια ακριβή-μοναδική-φανταχτερή και μια απλή θα κάνει τη δουλειά της. Το αξίζει και ο παραλήπτης, δε νομίζεις?
Καμιά φορά ανοίγω το κουτί που έχω φυλαγμένες τις κάρτες από το γάμο μου και τις διαβάζω, τα συναισθήματα εκείνης της ημέρας ζωντανεύουν ξανά γιατί κάποιος αφιέρωσε λίγο παραπάνω χρόνο για μένα!
To buy or not to buy μια ευχητήρια κάρτα λοιπόν?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου